ضربان قلب می تواند یک جایگزین و یا مکمل امن برای اقدامات تعیین هویت زیستی مانند اثرانگشت باشد.

بر خلاف دیگر برنامه های تشخیص هویت آینده نگر، تعیین هویت بر اساس ضربان قلب، از نظر فنی آماده استفاده است.

برای نسل ها، پزشکان وضعیت قلب افراد را با استفاده از حسگری که بر روی سینه می چسباندند، بررسی می کردند. اخیرا محققان حسگرهای ارزان و نازکی ساخته اند که می تواند الکتروکاردیوگرام را از طریق نوک انگشت اندازه گیری کند.

کاربر فقط کافی است تا حسگر را به مدت چند ثانیه لمس کند این کار را می تواند با یک انگشت از هر دست انجام دهد. این حسگرهای انگشتی تعبیه شده در تلفن هوشمند و دیگر وسایل الکترونیکی می توانند ضربان قلب را اندازه گیری کنند البته از دقت کافی برای تشخیص پزشکی برخوردار نیستند.